Slučaj Novi Sad Nedim Sejdinović, "Bulevar", Novi Sad

podnaslovi } Slučaj Novi Sad Udomljavanje doajena Slučaj Bulevar

Udomljavanje doajena

– Velika većina lokalnih novosadskih i pokrajinskih političara ne pokazuje niti svest niti interesovanje da podrže stvaranje snažnih i profesionalnih medija, pogotovo onih čiji bi značaj prelazio atare grada ili Južnobačkog okruga. To se – što je još jedan paradoks - odnosi i na one predstavnike vlasti koji javno zagovaraju viši stepen vojvođanske autonomnosti.

Sa druge strane, vlasnici i urednici medija, kao i znatan broj novinara, blisko je povezana („kao sitna crevca”) sa određenim političkim i interesnim grupama, i to tako da je veoma teško razlučiti - pogotovo u gradu kao Novi Sad, koji se po mnogo čemu nalazi „na pola puta” – kakve su prirode te veze: rodbinske, srednjoškolske, prijateljske, interesne, poslovne ili političke. U periodu posle 5. oktobra 2000. mnogi su se „doajeni” nezavisnog novinarstva skrasili na određenim „zanimljivim” i dobro plaćenim pozicijama, naplativši tako svoju „mukotrpnu bitku” sa režimom Slobodana Miloševića. Zbog nemogućnosti ostvarenja profesionalne distance, u Novom Sadu je izuzetno malo kritičkog novinarstva, te mnogi lokalni političari nisu izloženi preko potrebnoj medijskoj „kontroli”.

Osim što je naplatila „minuli rad”, starija generacija novinara, poslednja koja je etablirana i sa one strane Petrovaradinske tvrđave, činjenjem ili nečinjenjem onemogućava stasavanje nove generacija novinara. Zbog nemogućnosti ostvarenja profesionalnih ambicija ili pak egzistencijalnog minimuma, mnogi mladi i talentovani novinari pronalaze drugi posao. I inače devastirana profesija dodatno se unižava. Retki su „klinci i klinke” u Novom Sadu koji znaju sastaviti bar dve rečenice a da se nisu okušali u novinarstvu.